แผนการจัดการเรียนการสอนฐานสมรรถนะโดยมุ่งเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ
ชื่อวิชา ภาษาจีน รหัสวิชา จำนวน 1 หน่วยกิต ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2554
หลักสูตร มัธยมศึกษาตอนต้น
หน่วยการเรียนรู้ที่/ชื่อหน่วยการเรียนรู้ 1/การเชื้อเชิญ บทเรียนที่ 1
ชื่อบทเรียน我来找金琴。 ชื่อเรื่องที่ทำการสอน เชิญนั่ง เชิญนั่ง
1. บทนำ
ข้อความหรือคำที่กล่าวโดยทั่วไปในการทักทายสำหรับในภาษาไทยนั้นจะใช้คำว่า “สวัสดี” และถ้าหากต้องการเพิ่มความสุภาพในการทักทายก็มักจะมีคำว่า “ค่ะ” หรือ “ครับ” ต่อท้ายคำว่า“สวัสดี” ส่วนคำทักทายในภาษาอังกฤษที่ใช้กล่าวโดยทั่วไปนั้นจะใช้คำว่า “Hello” หรือหากเมื่อเจอกันครั้งแรกก็มักใช้คำว่า “How do you do?” และในภาษาจีนก็มีคำที่ใช้ในการทักทายเช่นเดียวกัน นั่นคือคำว่า 你好 nĭhăo สวัสดี หรือ 您好 nínhăo สวัสดี(สุภาพ)
2. สาระการเรียนรู้
2.1 การทักทายเป็นมารยาททางสังคมที่ทุกคนพึงปฏิบัติ
2.2 การเรียนรู้การใช้
-你好! nĭhăo! สวัสดีครับ(ค่ะ)
-你好吗? Nĭ hăo ma?คุณสบายดีไหม
-不 bù ไม่
-呢 ne นะ
-再见 zàijiàn ลาก่อน,แล้วพบกันใหม่
-先生 xiānsheng นาย,สุภาพบุรุษ,สามี และ小姐 xiăojiĕ นางสาว,สุภาพสตรี, หญิงสาว,ลูกสาว,คุณหนู
หลังจากที่อาจารย์ผู้สอนแนะนำและอธิบายเกี่ยวกับคำศัพท์เรื่องการทักทายแล้ว จากนั้นอาจารย์ผู้สอนก็อธิบายหลักภาษาและโครงสร้างไวยากรณ์ของบทเรียนที่น่าสนใจ อาทิเช่น การใช้คำศัพท์ในการแต่งประโยค หน้าที่ของคำศัพท์ ตำแหน่งของการวางคำศัพท์ เป็นต้น ทั้งนี้เพื่อให้ผู้เรียนมีความรู้ความเข้าใจเพิ่มมากขึ้น อาจารย์ผู้สอนก็เพิ่มการเรียนรู้บทสนทนาของบทเรียน ตัวอย่างเช่น
金琴 : 你好吗?
立宏 : 我好,你好吗?
金琴 : 我也很好,你最近忙不忙?
立宏 : 我很忙,也很累,你呢?
金琴 : 我不很忙,也不太累,明天见。
立宏 : 明天见。
3. ผลการเรียนรู้ที่คาดหวัง
- ผู้เรียนสามารถใช้ประโยคเกี่ยวกับการทักทายได้อย่างถูกต้อง
- ผู้เรียนมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้ 不 bù ไม่
- ผู้เรียนมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้ 呢 ne นะ ได้อย่างถูกต้องและ
เหมาะสมพร้อมทั้งสามารถนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้
- ผู้เรียนมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้再见 zàijiàn ลาก่อน,แล้วพบกันใหม่ ในภาษาจีน
ได้อย่างถูกต้องและเหมาะสม
- ผู้เรียนมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้先生 xiānsheng นาย,สุภาพบุรุษ,สามี และ
小姐 xiăojiĕ นางสาว,สุภาพสตรี,หญิงสาว,ลูกสาว,คุณหนู
4. สมรรถนะที่พึงประสงค์
4.1 ผู้เรียนสามารถใช้ภาษาเพื่อการสื่อความหมายของตนเองได้
4.2 ผู้เรียนสามารถนำหลักภาษาที่ได้เรียนรู้ไปใช้ประโยชน์ได้จริง
4.3 ผู้เรียนสามารถเรียนรู้ได้อย่างสนุกสนานเพื่อเป็นแรงจูงใจให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ทางภาษา
4.4 ผู้เรียนสามารถนำการฝึกฝนในชั้นเรียนเป็นประสบการณ์สำหรับนอกชั้นเรียนต่อไป
4.5 ผู้เรียนสามารถจับใจความจากบทสนทนาที่พูดคุยได้
4.6 ผู้เรียนสามารถใช้สำนวนหรือคำพูดได้ถูกต้องตรงกับสถานการณ์
5. กิจกรรมการเรียนการสอน
5.1 ขั้นลองผิดลองถูก
อาจารย์ผู้สอนนำวีดิทัศน์เกี่ยวกับการทักทายมาเปิดให้ผู้เรียนได้ชม พร้อมทั้งให้ผู้เรียนได้เรียนรู้ถึงลักษณะของการใช้คำ การใช้ประโยค วิธีการออกเสียงในการสนทนา พร้อมกันนี้ให้ผู้เรียนได้ลองฝึกฝนอ่านออกเสียงตามการออกเสียงของวีดีทัศน์ เพื่อเป็นการเริ่มต้นการฝึกฝนการออกเสียงในสำเนียงของเจ้าของภาษา
5.2 ขั้นเรียนรู้
5.2.1 อาจารย์ผู้สอนนำเข้าสู่การเรียนการสอนโดยเริ่มจากการอธิบายวัตถุประสงค์ของ
บทเรียนพร้อมทั้งระบุถึงเป้าหมายที่ชัดเจนของการเรียนให้แก่ผู้เรียนได้รับทราบ
5.2.2 อาจารย์ผู้สอนเริ่มต้นกระบวนการเรียนการสอนโดยเริ่มจากการทบทวนคำศัพท์ของบทเรียนให้แก่ผู้เรียนอีกครั้งหนึ่ง
5.2.3 อาจารย์ผู้สอนอธิบายเกี่ยวกับหลักภาษาและโครงสร้างทางไวยากรณ์ที่น่าสนใจในบทเรียนให้ผู้เรียนได้เรียนรู้ เช่น การใช้คำทักทาย你好! nĭhăo! สวัสดี,การใช้ประโยคสำหรับการทักทาย你好吗? Nĭ hăo ma? คุณสบายดีไหม หรือจะเป็นคำว่า再见zàijiàn ลาก่อน,แล้วพบกันใหม่ ใช้ในกรณีใดเป็นต้น
5.2.4 อาจารย์ผู้สอนยกตัวอย่างของบทสนทนาซึ่งจะสามารถทำให้ผู้เรียนได้เข้าใจมากยิ่งขึ้น
金琴 : 你好吗?
Jīnqín : Nĭ hăo ma?
จินฉิน : คุณสบายดีไหม
立宏 : 我好,你好吗?
Lìhóng : Wŏ hăo, nĭ hăo ma?
ลี่หง : ฉันสบายดี แล้วคุณสบายดีไหม
金琴 : 我也很好,你最近忙不忙?
Jīnqín : Wŏ yĕ hĕn hăo, nĭ zuìjìn máng bù
máng?
จินฉิน : ฉันก็สบายดี ช่วงนี้คุณยุ่งหรือไม่
立宏 : 我很忙,也很累,你呢?
Lìhóng : Wŏ hĕn máng, yĕ hĕn lèi ,nĭ ne?
ลี่หง : ฉันยุ่งมากและก็เหนื่อยมากด้วย คุณล่ะ
金琴 : 我不很忙,也不太累,明天见。
Jīnqín : Wŏ bù hĕn máng ,yĕ bú tài lèi,
míngtiān jiàn。
จินฉิน : ฉันไม่ค่อยยุ่ง และก็ไม่ค่อยเหนื่อยเลย พบกันพรุ่งนี้นะ
立宏 : 明天见。
Lìhóng : Míngtiān jiàn。
ลี่หง : พบกันพรุ่งนี้จ๊ะ
5.3 ขั้นฝึกหัด
5.3.1 อาจารย์ผู้สอน(老师)ให้ผู้เรียนทบทวนคำศัพท์ของบทเรียน หลักภาษาและโครงสร้าง
ทางไวยากรณ์ และบทสนทนา
5.3.2 อาจารย์ผู้สอน(老师)นำกิจกรรมการเรียนรู้เข้ามาช่วยฝึกหัด กิจกรรมดังกล่าว คือ การแสดงบทบาทสมมติเกี่ยวกับการทักทาย โดยให้ผู้เรียนจับคู่กันจากนั้นช่วยกันแต่งบทสนทนาที่เกี่ยวกับการทักทาย ฝึกฝนการโต้ตอบบทสนทนา แล้วอาจารย์ผู้สอนให้คู่สนทนาแต่ละคู่ออกมาแสดงบทบาทสมมติตามบทสนทนาของตนเองที่หน้าชั้นเรียน
5.3.3 อาจารย์ผู้สอน(老师)ให้คู่สนทนาแต่ละคู่คัดลอกบทสนทนาของตนเองลงในกระดาษพร้อมทั้งใส่เครื่องหมายเสียงพินอิน(拼音)และความหมายของบทสนทนานั้นด้วย และให้ส่งแก่อาจารย์ผู้สอน(老师)เพื่อตรวจความถูกต้อง
5.4 ขั้นทดสอบ
5.4.1 อาจารย์ผู้สอน(老师)ฟังการออกเสียงในการแสดงบทบาทสมมติของผู้เรียนแต่ละคู่
หากคนใดมีการออกเสียงที่ไม่ถูกต้องก็แนะนำการออกเสียงที่ถูกต้องให้แก่ผู้เรียนคน
นั้นและผู้เรียนคนอื่นได้ฟัง
5.4.2 อาจารย์ผู้สอน(老师)ตรวจสอบบทสนทนาของผู้เรียนแต่ละคู่และบันทึกคะแนนในสมุดบันทึกคะแนนของตนเองเพื่อเป็นหลักฐานประกอบการพิจารณาของอาจารย์ผู้สอนเอง
6. การวัดและประเมินผลการเรียนรู้
ทักษะที่ต้องการวัดและประเมินผลของผู้เรียน (能力) | ระดับคะแนนที่วัดและประเมินผลของผู้เรียน | รวมทั้งหมด 合计 (คะแนน) (分) | หมายเหตุ | ||||
5(五分) | 4(四分) | 3(三分) | 2(二分) | 1(一分) | |||
1. ทักษะการฟัง (听能力) | |||||||
2. ทักษะการพูด (说能力) | |||||||
3. ทักษะการอ่าน (读能力) | |||||||
4. ทักษะการเขียน (写能力) | |||||||
การวัดและประเมินผลแบ่งเป็นระดับคะแนนโดย
5 คะแนน(五分) หมายถึง ทักษะการฟัง พูด อ่าน เขียน(听说读写
能力)อยู่ในระดับดีมาก
4 คะแนน(四分) หมายถึง ทักษะการฟัง พูด อ่าน เขียน(听说读写
能力)อยู่ในระดับดี
3 คะแนน(三分) หมายถึง ทักษะการฟัง พูด อ่าน เขียน(听说读写
能力)อยู่ในระดับปานกลาง
2 คะแนน(二分) หมายถึง ทักษะการฟัง พูด อ่าน เขียน(听说读写
能力)อยู่ในระดับพอใช้
1 คะแนน(一分) หมายถึง ทักษะการฟัง พูด อ่าน เขียน(听说读写
能力)อยู่ในระดับควรปรับปรุง
7. สิ่งสนับสนุนการเรียนการสอน
7.1 สื่อการเรียนรู้
- powerpointประกอบการเรียนการสอน
- บัตรคำศัพท์
- CD เสียงประกอบการเรียนการสอน
- VCD ภาพประกอบบทเรียน
- หนังสือภาษาจีนเล่ม 1 รหัสวิชา 2201-2831
7.2 แหล่งเรียนรู้เพิ่มเติม
สามารถค้นคว้าเพิ่มเติมได้จากห้องสมุดของโรงเรียน(图书馆)และหอสมุดแห่งชาติ
8. การบูรณาการร่วมกับรายวิชาอื่น ๆ
สามารถบูรณาการร่วมกับรายวิชาภาษาอังกฤษ(英语课)ได้โดยการใช้แทนเสียงพินอิน
(拼音) และนำคำศัพท์และรูปประโยคในภาษาจีนเทียบเคียงกับคำศัพท์และรูปประโยคในภาษาอังกฤษและสามารถร่วมกับรายวิชาภาษาไทย(泰语课)ได้โดยการแปลความหมายเพื่อความเข้าใจของผู้เรียนยิ่งขึ้นอีกด้วย
9. บันทึกหลังการใช้แผนการจัดการเรียนการสอนฐานสมรรถนะโดยมุ่งเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ
9.1 ปัญหาและอุปสรรคขณะทำการเรียนการสอน
..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
9.2 ข้อเสนอแนะและวิธีการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น
..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
9.3 ผลการเรียนของผู้เรียน
..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
9.4 ผลการใช้แผนการสอนของครู
..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น